Kraboka tour de Włochy: pływająca Wenecja

Poprzednio: Rzym cz. I, Rzym cz. II, Florencja

Wenecja, miasto na wodzie… Jak wygląda tutaj transport publiczny? Jak ludzie przemieszczają się po mieście, między jego poszczególnymi partiami oraz w drodze do sąsiednich rejonów? Cóż – inaczej niż w typowych obszarach zurbanizowanych.

Przede wszystkim: Wenecja nie jest dużą wyspą, więc większość podróży można odbyć pieszo. Dla turystów jest to nawet zalecany sposób przemieszczania się, bo pozwala poznać dokładnie zakamarki miasta i doświadczyć osobiście wiele z atrakcji, które ma ono do zaoferowania. Wenecja ma jednak oczywiście i komunikację miejską, która spaja poszczególne rejony oraz łączy główną wyspę z sąsiednimi (w tym słynnym ze swych wyrobów szklanych Murano). Odpowiednikiem autobusów są tutaj tramwaje wodne, zwane Vaporetti i zarządzane przez Actv.

Vaporetto w pełnej krasie.

Schemat sieci (zaczerpnięty ze strony http://www.actv.it).

Na pokładach bywa nieraz tłoczno. Obsługa jednak sprawdza, czy nie przekroczono limitów i w razie konieczności – odmawia wpuszczenia kolejnych pasażerów.

Wymiana pasażerska na przystanku. Z lewej widać wewnętrzną choinkę z listą przystanków.

Lokalny odpowiednik torów 😉 Pale wyznaczają trasy przemieszczania się tramwajów wodnych.

Oczywiście specjalny rodzaj transportu wymaga specjalnej infrastruktury. Przystanki są ulokowane na wodzie jako dryfujące platformy. Wejście na taką platformę wymaga skasowania biletu, nieuczynienie tego może wiązać się z nałożeniem kary (nawet jeśli jeszcze nie wsiedliśmy do tramwaju).

Wejście na przystanek. Z lewej schemat sieci tramwajów wodnych, z prawej kasownik, a powyżej informacja o konieczności skasowania biletu przed wejściem na platformę.

Ten przystanek się buja 😉

W co bardziej ruchliwych lokalizacjach zdecydowano się na całe zespoły przystankowe. Każda linia przypisana jest do konkretnej platformy.

Rozkład jazdy z wyspy Murano. Linie 4.1. oraz 4.2. mają podobne trasy, więc zostały ze sobą zsynchronizowane (co ma swoje odzwierciedlenie także w numeracji). Jest również nocny tramwaj wodny, kursujący w godz. 24 – 5, co 30 minut.

A jak z cenami biletów? Są dość wysokie. Pojedynczy przejazd przepłynięcie kosztuje 4 € (ok. 17 zł), bilet na cały dzień – już 20 € (ok. 83 zł). Warto też dodać, że dojazd na lotnisko nie jest włączony w ten system i bilet w jedną stronę kosztuje 8 €.

„Alilaguna” zapewnia połączenia z lotniskiem.

Z lewej: karta, na którą koduje się bilety (również jednorazowe). Z prawej bilet na „Alilagunę” na lotnisko.

„Wyspiarskość” Wenecji przekłada się również na inne dziedziny życia. Taksówki, karetki, prywatne pojazdy – wszystkie one są tutaj obecne jako łódki. Podczas gdy w standardowych miastach mamy samochody zaparkowane ma ulicach, tak tutaj mieszkańcy dokują swoje łódki.

Postój karetek przed szpitalem.

Parking przed restauracją 😉

Również branża turystyczna przystosowało się do „wyspiarskiego” charakteru Wenecji – na zdjęciu słynne gondole.

Szklane rzeźby z Murano, słynne na cały świat.

Kaszmir

Reklama