Top 10 do poprawki

Wraz z początkiem kwietnia mgr inż. Łukasz Franek z Politechniki Krakowskiej został nowym Zastępcą Dyrektora ZIKiT ds. Transportu. Dyrektora Franka poznałem wiele miesięcy temu na spotkaniach grupy „Transport w Krakowie”, gdzie dał się poznać jako osoba niezwykle profesjonalna, kulturalna, a jednocześnie twardo stąpająca po ziemi. Dlatego – i nie będę tego ukrywać – mam wobec nowego wicedyrektora spore oczekiwania!

Z tej okazji postanowiłem sporządzić listę „top 10” zmian, które ZIKiT wprowadził w ostatnich latach a które w mojej opinii były nie do końca przemyślane i warto by było je zmienić. Zdaję sobie sprawę, że przynajmniej część zahacza o politykę i przez to mogą być trudne do usunięcia – dlatego będę szczęśliwy z poprawy nawet chociaż jednej albo dwóch rzeczy na tej liście. To taka trochę krabokowa lista „do zrobienia” dla dyr. Franka 😉 Zapraszam do przeczytania, komentowania i… hm, może uzupełnienia o własne uwagi?

---

Tramwaje (kolejność numeryczna)

• „7” (Dąbie – Dworzec Towarowy) – zaczynam od tramwaju, który w mojej opinii zupełnie nie spełnia swojej roli. Jest to potworek, kursujący tylko przez parę godzin i kończący trasę w środku miasta (Dąbie) zamiast pojechać dalej do Huty i służyć większej ilości pasażerów. Tymczasem w linii „14” (którą to „siódemka” ma wzmacniać) panuje tłok, o każdej porze i to nawet w rejonach Czyżyn. Wydaje się, że problemu świadom jest sam ZIKiT, który rozważa skierowanie „7” do Bronowic. Rozwiązałoby to część problemów, jednak nie wszystkie – w szczególności nie odciąży „14” w Czyżynach czy poza godzinami szczytu.
• „12” (Łagiewniki – Wieczysta) – potworek podobny do „7”. Powstał poprzez skrócenie szczytowych wzmocnień „22” (kiedyś kursowała co 10 minut w szczycie, obecnie tylko co 20) i od tej pory nie może znaleźć swojego miejsca. Od czasu powstania „dwunastki” (trochę ponad rok temu) mieliśmy już zatem do czynienia z aż trzema wersjami jej trasy: Borek Fałęcki – Dąbie, Borek Fałęcki – Mały Płaszów, Łagiewniki – Wieczysta, jednak żaden z nich, włącznie z obecnym, nie wydaje się spełniać swej roli. Najnowsza trasa jednak podpadła już większej ilości pasażerów – o ile wcześniej stratna była „tylko” Nowa Huta, tak teraz szczytowe wzmocnienia stracił również Borek Fałęcki bo „12” została skrócona do Łagiewnik. „Dwunastko”, quo vadis?
• „20” (Mały Płaszów – Cichy Kącik) – na początku kursowała do Bronowic i chyba wszyscy byli szczęśliwi. Ba! Była na tyle popularna, że rozważana nawet puszczenie jej częściej – co 5 minut w szczycie. Potem zaczęło się zamieszanie z „8”, w efekcie czego „dwudziestka” została skierowana do Cichego Kącika. Spowodowało to spore protesty mieszkańców, jednak linia przynajmniej wciąż zapewniała dojazd do Basztowej czy Teatru „Bagatela”. To jednak zmieniło się po wakacjach 2015, gdy „20” została skierowana na nową trasę przez Westerplatte i Plac Wszystkich Świętych. I tak jak zwykła być zatłoczona na Basztowej, tak na nowym odcinku jeździ zwyczajnie słabo zapełniona (choć oczywiście jakichś pasażerów ma). Rozumiem, że chciano zapewnić połączenie Cichego Kącika w stronę Filharmonii a jednocześnie utrzymać dojazd do Dworca Głównego, jednak nie zmienia to faktu, że zniszczono dobrze działającą linię. Co gorsza, brak „20” łączącej Teatr „Bagatela” i Basztową z r. Grzegórzeckim odbił się negatywnie na linii „14”, w której tłok panuje przez cały dzień.

---

Autobusy (kolejność numeryczna)

• „122/422” (Al. Przyjaźni – Zesławice)- w sierpniu 2013 do Zesławic pojechała nowa linia „422”. Dzięki dobrej koordynacji z bazowym „122”, rejon ten dostał autobus kursujący w dni powszednie wypadkowo co równe 20 minut, a w weekendy co 40. Sprawdzało się to dobrze, zapewniało łatwy do zapamiętania rozkład, a do tego umożliwiało synchronizację z tramwajami na Wzgórzach Krzesławickich (np. „5”). Kilka miesięcy później trasa „422” została lekko zmodyfikowana tak, by po drodze obsługiwała również sąsiednie Kantorowice. Pomysł godny pochwały, problem w tym, że nie zarezerwowano żadnych środków na obsługę nowego odcinka. W efekcie… pocięto częstotliwość dotychczasowych kursów i od tej pory autobusy jeżdżą co 22 minuty (co 44 w weekendy). Różnica mała, lecz ani to łatwe do zapamiętania, ani nie umożliwia skoordynowania z tramwajami. A rzecz rozchodzi się o naprawdę symboliczne koszty, o oddanie z powrotem dosłownie trzech kursów dziennie…
• „132” (Kombinat – Dworzec Główny) – ZIKiT najpierw kilka lat temu powyrzucał autobusy takie jak „287” czy (dawne) „115” z Dworca Głównego by nie dublowały tramwaju, po czym… w 2015 wydłużył w te rejony „132”. Zarządzie – jak to jest, że jedną linię obowiązują pewne zasady, a drugą już nie? Cieszę się, że „132” odżyło – przy okazji wydłużenia zyskało też kursy – jednak na chwilę obecną jej forma wydaje się być postawiona na głowie. Z autobusu na odcinku do Dworca korzysta garstka pasażerów, czy nie lepiej zatem było zostawić ją na trasie do Nowego Kleparza, a w zamian dołożyć więcej kursów? Częstotliwość co 40 minut poza szczytem i w weekendy też jest raczej zaprzeczeniem współczesnych tendencji stawiania na linie częstsze.
• „168” (Krowodrza Górka – Radzikowskiego Osiedle) – linia jest regularnie wzmacniania i jeździ coraz częściej. To fakt i trzeba go zaliczyć na plus. Nie każdy jednak wie, że wg pierwotnych założeń miała kursować co 20 minut przez cały tydzień. Obecnie wprawdzie ma dodatkowe wzmocnienia rano, lecz poza szczytem i w weekendy jeździ zaledwie co minut 40. Zepsuto przez to ideę synchronizacji ze „138”, dzięki której Azory miały mieć autobusy dowożące do tramwajów na Krowodrzy co 10 minut, w każdy dzień i o każdej porze. Niestety obecnie tak nie jest, a jeśli komuś się nie poszczęści może być zmuszony do czekania nawet 20 minut. Dla porównania, sama podróż z Azorów przez Krowodrzę do centrum trwa około 15-20 minut, czyli w skrajnych przypadkach przez czekanie może się wydłużyć nawet dwukrotnie!
• „169” (Górka Narodowa Wschód – Zajezdnia Wola Duchacka) – znów na start powinienem pochwalić i to czynię. Linię uruchomiono w 2014 i od tej pory zyskała sobie sporą popularność, a w pojazdach jest na tyle tłoczno że mieszkańcy regularnie proszą o dołożenie kursów. Czas jednak i na łyżkę dziegciu: linia dostała dziwną częstotliwość, którą od początku można określić jako „dziadowanie”. Podobnie jak ze „168” czy „122/422”, wskutek drobnych oszczędności zepsuto cały globalny efekt. Większość linii na Alejach kursuje co 12 minut w szczycie i co 20 w weekendy. Tymczasem „169” dostało częstotliwość odpowiednio co 15 i co 24, przez co nie da się jej zsynchronizować z innymi, w szczególności ze „179” czy „503” z którymi pokrywa się na sporej części trasy. Rzecz jest odczuwalna szczególnie w soboty i święta gdy autobusy jeżdżą rzadziej, a rozchodzi się dosłownie o dołożenie paru pojedynczych kursów…
• „174” (Kombinat – Os. Kurdwanów), „178” (Mistrzejowice – Pod Fortem) – jeszcze do niedawna ten pierwszy kursował w weekendy co 20 minut, a drugi co 40. Rozwiązanie spisywało się umiarkowanie, ale było pewnym kompromisem między dostępnymi środkami a idealną synchronizacją linii. „178” jeździło dwa razy rzadziej, więc rozkład był ułożony w takcie z co drugim „174” na Nowohuckiej. Pod koniec 2014 poprawiono częstotliwość „178” w soboty, dzięki czemu też zaczęło pojawiać się na przystankach co 20 minut. Było zatem coraz lepiej i do szczęścia brakowało tylko analogicznej korekty w niedziele i święta. Ta przyszła w 2015, jednak była daleka od oczekiwanej – zamiast wyrównać w górę, zdecydowano się obniżyć częstotliwość „174” i trochę poprawić w zamian „178”. Od tej pory obie w święta kursują co pół godziny. I co z tego, że uzyskano takt na Nowohuckiej, skoro w zamian rozwalono synchronizację „174” ze „179” na Kurdwanowie oraz „178” ze „151/451” na Klinach? Szczerze? To ja już wolałem zostawić tak jak było i liczyć, że kiedyś znajdą się fundusze na pełną poprawę, zamiast pół-środków.
• „244” (Czerwone Maki – Wieliczka Kampus) – tu przykład, jak mała zmiana może mieć spore i fatalne skutki. Wskutek protestów lokalnych mieszkańców (mieszkańca?) ul. Sielskiej którzy nie chcieli mieć autobusu pod domem, w 2014, przed wyborami prezydenta Krakowa, linia w drodze z Czerwonych Maków do Borku Fałęckiego została skierowana przez Górę Borkowską. Nawet rozkładowy czas przejazdu wskutek tej drobnej zmiany wydłużył się o 3-4 minuty, jednak w praktyce jest znacznie, znacznie gorzej. Autobusy utykają w dodatkowych korkach w rejonach wspomnianej Góry, i o ile już wcześniej rozkład był trudny do utrzymania, tak teraz jest totalnie nierealny. Cierpią na tym mieszkańcy południa Krakowa, gdzie zepsuto synchronizację z bliźniaczym „204”, problemy mają również mieszkańcy Wieliczki – w szczególności Krzyszkowic gdzie „244” jest jedynym autobusem. W efekcie mają do dyspozycji autobus kursujący raz na 24-30 minut, który nie wiadomo kiedy przyjedzie. Niezadowolenie jest spore, pojawiały się nawet artykuły w prasie, lecz nikogo to nie przejmuje. Decyzja o zmianie trasy „244” stanowi też niebezpieczny precedens: co jeśli teraz mieszkańcy kolejnych rejonów Krakowa zaprotestują, że nie chcą mieć autobusów pod oknami? Będziemy usuwać komunikację miejską z kolejnych ulic?
• „504” (Cracovia Stadion – Centrum Jana Pawła II) – i na koniec linia, która stanowi zaprzeczenie wszelkim ideom transportowym i wcześniejszym działaniom ZIKiT. Potworek, kursujący co godzinę, dublujący na większości trasy tramwaj, a do tego jeżdżący zazwyczaj pusty co potwierdziły badania napełnień. „504” to kuriozum też o tyle, że ulica Fredry nie ma zbyt bogatej oferty komunikacyjnej, i zamiast kursów raz na godzinę o długiej trasie, lepiej było uruchomić linię krótszą, a częstszą i może też do tego zsynchronizowaną z innymi autobusami. Tak to zrobiono na Górce Narodowej („137”), os. Złocień („183”) i wielu innych rejonach, gdzie rzadko kursujące linie o długich trasach zastąpiono krótszymi, za to z lepszym rozkładem. Czemu w Łagiewnikach trzeba wymyślać koło od nowa?

Jak myślicie – czy coś z powyższej listy uda się poprawić?

Jacek „Kaszmir” Mosakowski

Reklama