Remont torowiska do Bronowic 2016 – komentarz

Powoli dobiega końca awaryjny remont trasy do Bronowic. W najbliższą sobotę, 7 maja, tramwaje wrócą do tej części miasta i utrudnienia powinny się wreszcie zakończyć. Warto w tym miejscu przeanalizować które pomysły się sprawdziły, a które nie i tym samym wyciągnąć wnioski na przyszłe okazje. A te zapewne nadarzą się jeszcze niejeden raz i to w bliskiej przyszłości, bo infrastruktura na ciągu bronowickim jest generalnie w kiepskim stanie.

Warszawski autobus #A747 gości na linii „702”. Zdjęcie: Krzysiek3.

Przy organizacji objazdowych tras tramwajów ZIKiT zdaje się poszedł w kierunku jak najmniejszej ingerencji w istniejący układ. Linie „8”, „14” i „24” dojeżdżały zatem do T. Bagatela jak zazwyczaj, a potem udawały się do najbliższych możliwych dostępnych końcówek, odpowiednio: Dworca Towarowego, Salwatora oraz Cichego Kącika. Z kolei „4” i „13” zostały połączone w jedną, długą linię „73” (Wzgórza Krzesławickie –  T. Bagatela – Nowy Bieżanów), a „64” było po prostu zastąpione przez jego autobusowy odpowiednik „664”. Rozumiem te decyzje – w końcu remont trwał tylko dwa tygodnie, nie chciano więc robić większego zamieszania. Z drugiej strony, były to aż dwa tygodnie, w czasie których pasażerów czekało mnóstwo niedogodności. Czy dało się uniknąć choć część z nich?

Niestety trasa „8” okazała się dość niefortunna. Po pierwsze, Długa jest notorycznie blokowana przez źle zaparkowane samochody i „ósemka” przez te dwa tygodnie co najmniej kilka razy utknęła z tego powodu. Każde takie zatrzymanie powodowało spore opóźnienie i oznaczało, że gdzieś tam na stałej części trasy pasażerowie nie doczekali się swojego tramwaju. Po drugie, linia tylko pogorszyła i tak spore problemy z przepustowością Dunajewskiego. Nawet normalnie potrafią się tam tworzyć korki autobusowo-tramwajowe, a teraz doszło jeszcze dodatkowe 18 kursów/h: 12 z linii „704” i 6 z linii „8”. ZIKiT próbował ratować się utworzeniem przy T. Bagatela przystanku podwójnego, lecz korki i tak się tworzyły i to nieraz sporej długości. Powodowało to dodatkowe opóźnienia, a w przypadku „704” jeżdżącego co 5 minut wręcz wypadanie kursów z rozkładu.

Czy dało się to zrobić inaczej? Wg mnie tak – można było zawiesić „2” (Cm. Rakowicki – Salwator) i skierować „8” właśnie do Cmentarza. Dzięki temu na Dunajewskiego byłoby zawsze te 6 kursów/h mniej, a i „ósemka” nie byłaby blokowana przez auta na Długiej. Sam Salwator nie powinien być stratny, więc w takim układzie można było tam skierować „24”, które ma dokładnie tę samą częstotliwość co „2” (z kolei „14” puścić na Cichy Kącik). Gdyby były problemy z pomieszczeniem trójskładów z „24” na salwatorskiej pętli, można było tymczasowo na te brygady wysłać składy wiedeńskie E1+c3. Linia nie dojeżdżała do Bronowic, więc i potoki były odrobinę mniejsze bo część pasażerów przerzuciła się na autobusy.

A jak w kwestii samych autobusowych linii zastępczych? Tu posypały się istne gromy na ZIKiT – pasażerowie narzekali na tłok, olbrzymie opóźnienia i wypadanie z rozkładów. Ciężko ich nie zrozumieć, z drugiej strony stanę tu trochę w obronie urzędników. Pamiętajmy, że remont był awaryjny, nieplanowany, a Zarząd skierował do Bronowic właściwie co tylko mógł. Mieliśmy więc standardowe „704” (T. Bagatela – Bronowice Małe) w szczycie co 5 minut, lecz do tego na ciąg bronowicki trafiły dodatkowo dwie stałe linie: „159” jako „759” (Os. Piastów – Bronowice Małe) i „502” jako „702” (Plac Centralny – Uniwersytet Pedagogiczny). Sytuacja taborowa była wręcz dramatyczna, czego dowodem jest że Mobilis zdecydował się sprowadzić dodatkowy autobus aż z Warszawy (zdjęcie powyżej). W MPK nie było lepiej, konieczność obsługi „704” sprawiła, że Miejski Przewoźnik oddał Mobilisowi dwie brygady „501”, a i tak mimo tego brakowało przegubowców przez co na część kursów „429” trafiły krótkie wozy. Co więcej, kosztem powstania „759” odcięto Miasteczko Studenckie od dostępnej na co dzień linii „159”. Autobusów przegubowych zatem naprawdę brakowało.

O ile więc w kwestii tramwajów można było wg mnie zorganizować całość trochę lepiej, tak układ autobusów był wymuszony sporymi ograniczeniami i przez to trudny do poprawienia. Można za to zastanowić się na przyszłość, czy nie dałoby się chociaż upłynnić ich przejazdów, bo pasażerowie skarżyli się, że podróż „704” między Pl. Inwalidów a T. Bagatela zajmowała nieraz nawet 25 minut, mimo iż są to ledwie dwa przystanki! Wspomniane odciążenie Dunajewskiego (połączenie „2” z „8”) mogłoby odrobinę pomóc, tak na dobry początek.

Jacek „Kaszmir” Mosakowski

Reklama