„156”: nabici w Sidzinę

Opisywane przeze mnie kilka dni temu zmiany na Ruczaju i w Sidzinie, które dziś weszły w życie, niepokoiły od samego początku. Czuć było, że urzędnicy Zarządu Transportu Publicznego (ZTP) fundują mieszkańcom ciche cięcia. Ich skala nie była jednak do tej pory znana -postanowiłem zatem sprawdzić i przeliczyć ile oszczędności dokonano kosztem pasażerów. Jak się okazuje – sporo.

Koszty krakowskiej komunikacji miejskiej opierają się na długości tras: Miasto płaci MPK oraz Mobilis za każdy przejechany kilometr. Działa to podobnie jak przy korzystaniu z taxi, a stawki zależą od typu pojazdu (niedawno podawałem ich wysokość na 2020 rok). To właśnie te kwoty determinują cenę krakowskiego transportu zbiorowego i często wyznaczają czemu „nie da się” wydłużyć jakiejś linii albo dołożyć więcej kursów. Działa to jednak w dwie strony: skrócenie trasy za to pozwala oszczędzić środki, które można przeznaczyć np. na zwiększenie częstotliwości odjazdów. Dobrym przykładem jest „107”, które niedawno zostało skrócone do Zajezdni Wola Duchacka, dzięki czemu udało się w zamian wzmocnić jego rozkład.

Dlatego właśnie od początku było czuć, że ze zmianami na Ruczaju i w Sidzinie jest „coś nie tak”. ZTP skrócił większość kursów „166” jako nowe „156” do Czerwonych Maków. Jeśli zmierzyć, jego trasa jest krótsza o około 4 km („156” ma obecnie 6 km, podczas gdy „166” mierzyło 10 km). Mimo tego, kursów właściwie nie przybyło – a w międzyszczycie nawet przeciwnie. To jednak wciąż było mało dla urzędników, i jeszcze jako bonus zlikwidowano weekendowe warianty „175” na wydłużonej trasie do przystanku „Wrony”, oraz wywalczone przez nas kursy wariantowe „166” poprawiające dojazd dzieci do szkoły w Skotnikach.

Postanowiłem przeliczyć skalę cięć. Jeśli uwzględnić wszystkie zmiany oraz różnice długości tras, to wychodzi że tygodniowo urzędnicy oszczędzili na nowych rozkładach około 12-13 tysięcy zł (1460 kilometrów trasy). W skali roku daje to jakieś 600-650 tysięcy zł. Tyle właśnie środków odebrano dzisiejszymi zmianami mieszkańcom Ruczaju i Sidziny. Powyżej, na grafice, macie porównanie na ile kursów „156” realnie by to starczyło, gdyby te 600 tysięcy przeznaczyć na wzmocnienie rozkładu – autobus mógłby jeździć cały dzień co 20 minut, a nie co 24 w szczycie i co godzinę poza. Starczyłoby nawet na późnowieczorne odjazdy w weekendy. Co więcej, przy takim rozkładzie można by też go skoordynować ze „116” (Czerwone Maki – Kozienicka), dzięki czemu między pętlą tramwajową a Skotnikami byłby autobus co 10 minut!

Urzędnicy zasłaniają się, że zmiany są na wniosek Rady Dzielnicy VIII, a nowy rozkład był przez Radnych zaakceptowany. Nie wątpię, że tak było. Z mojego doświadczenia jednak większość Radnych Dzielnicowych nie zna się na funkcjonowaniu transportu – i nie mam o to do nich żalu, ciężko oczekiwać by każdy znał się na wszystkim. Byli oni zapewne nieświadomi, że pod przykrywką zmian i „odpowiedzi na wniosek Rady”, ZTP chce tak naprawdę przepchnąć cięcia w Dzielnicy na wysokość ponad 600 tysięcy zł rocznie. To obowiązek urzędników by oferować uczciwe rozwiązania, a nie ciche oszczędności pod przykrywką „poprawy”. Dlatego, uważając że Radzie Dzielnicy nie powiedziano tutaj prawdy, postanowiłem przekazać realną skalę zmian i wysłałem do Rady maila – gdy otrzymam odpowiedź, dam znać.

Zmiany na „156”, „166” i „175” są niepokojące. Po pierwsze pokazują, że – mimo już trwającej od pół roku serii cięć – wciąż szuka się dalszych oszczędności i nie wiadomo, ile jeszcze negatywnych zmian nas czeka. Po drugie, przeczą idei którą przez lata propagowali sami urzędnicy – „krótsze trasy, za to częściej”. I po trzecie, mocno podkopują zaufanie do urzędników – Rada Dzielnicy VIII zwróciła się do nich w dobrej wierze, a tymczasem w zamian ich oszukano i dokonano na terenach Ruczaju i Sidziny cichych cięć. Ciężko będzie teraz przekonać innych Radnych, by zaufali urzędnikom.

Jacek Mosakowski